سه شنبه, ۰۱ آبان ۱۳۹۷
۱۰:۴۲
۱۳۱
طبقه بندی:
- اخبار رسانه ها
- فضای کسب و کار
با توجه به اهمیتی که آموزش مهارت های فناوری اطلاعات دارد، وضعت موسسه های آموزشی در ایران چگونه است؟
به طور کلی با توجه به اینکه قیمت دوره ای آموزشی در این زمینه متناسب با وضعیت اقتصاد و تورم افزایش نیافته، شرکت های آموزشی در ایران روز به روز ضعیف تر شده اند. البته عوامل متعددی در این ضعف دخیل است که از آن جمله می توان به تفکر رایج مبنی بر ضرورت رایگان یا ارزان بودن آموزش و فعالیت افراد بی نام و نشان و ارایه آموزش های بی کیفیت از طریق پیام رسان ها و اینستاگرام هم اشاره کرد.
البته نباید از خاطر برد که همین شرکت ها در 20 سال گذشته متخصصان بسیاری را آموزش داده اند که هم اکنون در سطوح بالا حتی در شرکت های بزرگ و صاحب نام بین المللی به فعالیت مشغولند.
می گویید که قیمت آموزش پایین است. اما به عقیده بسیاری استفاده از این دوره ها گران است.
این مورد را با ذکر مثال می توان شفاف کرد. در سال 1378 یعنی حدود 20 سال پیش شرکت در یک دوره CCNA کاریار ارقام در حدود 680 هزار تومان هزینه داست. در همان سال دلار حدود 800 تومان بود. اما امروز پس از 20 سال قیمت دلار بیش از 10 برابر شده و تورم هم رشد ده برابری داشته است؛ اما همان دوره را الان می توان با پرداخت یک میلیون و یکصد هزار تومان گذراند. یعنی قیمت این دوره حداکثر دوبرابر شده است.
یک مثال دیگر که می تواند روشنگر باشد ذکر می کنم. در سال 1356 هزینه یادگیری زبان برنامه نویسی فورترن 25 هزارتومان بوده است. اگر قیمت دلار و تورم را در نظر بگیریم، همان دوره الان باید 25 میلیون تومان باشد.
مقایسه با قیمت ها در خارج از کشور هم وضعیت مشابهی را نمایان می کند. برای نمونه یک دوره CCNA در کشورهای دیگر در حدود 1000 دلار و دوره های SANS حدود 6 هزار دلار درمی آید. اما آیا ما می توانیم چنین قیمت هایی را بگیریم؟ از این جهت است که عقیده دارم ایران بهشت آموزش
است.
تازه با همین قیمت ها خیلی از افراد معتقدند که آموزش های مهارتی فناوری اطلاعات گران است و علاقه نشان نمی دهند و به همین دلیل شرکت ها قادر به ایجاد رشد کیفی نیستند. کارآموزان توجه نمی کنند که هزینه ای که می پردازند، فقط برای کلاس های آموزشی نیست؛ زیرا در این دوره ها مدیران متعددی از بخش خصوصی و دولتی شرکت می کنند و این دوره ها عملا فرصتی برای شبکه سازی و یافتن فرصت های شغلی هم هست. در واقع حضور در موسسه های آموزشی مثل حضور در یک باشگاه مدیران است که ارزش و قیمت بالایی دارد.
دوره های آموزشی که مرجع و ناظری ندارد؛ چرا شرکت ها قیمت های شان را متناسب با شرایط روز افزایش نمی دهند؟
به هرحال قیمت گذاری هم باید بر اساس کشش بازار انجام شود. در موسسات آموزشی دیگر البته شاهد روش هایی برای کم کردن قیمت هستیم؛ مثلا دوره ها را به چند دوره خرد می کنند، ولی ما به دلیل حساسیت و اهمیت دوره های آموزشی مان، معمولا پکیج های کاملی ارایه می کنیم؛ ضمن اینکه هزینه دوره های فناوری اطلاعات به دلیل لزوم استفاده از لابراتور و انجام عملی دروس بالاست.
این درست که قیمت دوره ها رشد نکرده، اما قاعدتا باید تعداد دانش پذیران و کارآموزان افزایش یافته باشد و به این ترتیب بخشی از هزینه ها پوشش داده شود.
متاسفانه این اتفاق هم نیفتاده است.
فکر می کنید چرا علاقه به فراگیری مهارت های فناوری اطلاعات هنوز فراگیر نشده است؟
به عقیده من مشکل فرهنگ سازی است که دولت متولی آن است. ما اگر خواهان تحول دیجیتال و ایجاد اشتغال هستیم، شاه کلید این تغییر، انقلاب در آموزش است و این اتفاق نخواهد افتاد مگر اینکه ابتدا دولت و سپس مردم، اهمیت آموزش را درک کنند. این اتفاقی است که در دنیا تجربه شده و جواب داده است. برای مثال کشور هند در سال 90 میلادی مدارس آی تی را ایجاد کرد و آنقدر خوب عمل کرد که الان گردش مالی فناوری اطلاعات در این کشور از صادرات نفت ما بیشتر است.
مشخصا انتظارتان از دولت چیست؟
از دولت هیچ انتظاری نداریم به جز فرهنگ سازی و رفع موانعی که پیش پای موسسات آموزشی گذاشته است.
ما جمعیتی 80 میلیونی داریم که عمدتا هم جوان هستند. این بازاری بسیار بزرگ برای آموزش ایجاد می کند. بنابراین دولت کافی است که در سطح ارگان های دولتی و عموم مردم دست به فرهنگ سازی بزند تا بدانند آموزش های مهارتی چه اهمیتی دارد. مردم باید بدانند که در سال های آینده، کسانی پیروزند که دانش شان را روزآمد کنند. طبق آمار تا سال 2020 به میزان 30 درصد شاغلان آی تی باید روزآمد شوند وگرنه از بین می روند. دیگر آن زمان گذشته که با طی کردن مثلا یک دوره امنیت فناوری اطلاعات، به متخصص این حوزه تبدیل شوید. همین الان ما بیش از 40 دوره مرتبط با امنیت ارایه می کنیم. بنابراین حتی کسانی که دوره های مهارتی را گذرانده اند؛ اگر می خواهند در آینده شغل شان تضمین شده باشد، باید دوره های تخصصی تر و تکمیلی را بگذرانند. از سوی دیگر برای این متخصصان دریایی از مشاغل وجود دارد. هم اکنون بسیاری از شرکت ها به متخصصانی نیاز دارند که کمتر کسی با این سطح تخصص پیدا می شود.
به موانعی که دولت پیش پای موسسات آموزشی گذاشته اشاره کردید. در این باره هم توضیح بدهید.
مانع اصلی که با آن مواجهیم، مساله تعدد مجوزهاست که همه ما را خسته کرده است. آموزش های مهارتی با تعدد نهادهای مسوول مواجه است و ما مجبوریم گاه تا ده مجوز مختلف برای ارایه خدمات مان بگیریم و تازه با تغییر هر مسوولی هم شرایط جدید اعلام می شود. مثلا هر بار باید مدیران موسسات آموزشی در دوره های بازآموزی شرکت کنند. یا اینکه شرایط علمی برای مدیران موسسات آموزشی اعلام شده است؛ در حالی که مدیرعامل وظیفه اجرایی دارد و لزوما نیازی به دانستن مفاهیم عمیق علمی ندارد. به هر حال با شرایطی که دولت برای ارایه مجوز به موسسات آموزشی اعلام کرده؛ استیوجابز هم نمی تواند در ایران فعالیت آموزشی بکند.
موضوع دیگر که لازم است به آن اشاره کنم، طرحی است که سال گذشته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات برای آموزش مهارتی 200 هزار نفر اعلام کرد. گذشته از اینکه تا کنون در این زمینه اتفاق خاصی نیفتاده، نقدی که به این طرح وارد است، این است که نباید این آموزش ها را به مراکز آپا و دانشگاه ها سپرد؛ چون این مراکز تجربه آموزش های مهارتی را ندارند. تجربه انجام پروژه، کیس استادی و توانایی حل سناریوهای مختلف در این زمینه بسیار مهم است که این توانمندی در موسسات آموزشی خصوصی یافت می شود.
چشم انداز فعالیت موسسات آموزشی را چگونه می بینید؟
به نظر من شرکت های آموزشی اگر تغییر رویکرد نداشته باشند، از بین می روند. در شرایط کنونی دولت بودجه های آموزشی را شدیدا کاهش داده بنابراین اتکا به دولت خطرناک است.
از سوی دیگربازار آی تی در حال تغییر شکل و پوست اندازی است. شرکت هایی که سابق بر این در حوزه سخت افزار و واردات فعالیت می کردند، ناچار از حضور در حوزه خدمات هستند؛ بنابراین نیاز به آموزش نیروهای قدیمی و بکارگیری نیروهای جدیدند. بنابراین موسسات آموزشی اگر این تغییر را درک کنند، استراتژی های بازاریابی شان را متحول کنند و به نیازهای موجود بازار پاسخ دهند، نه تنها از ورشکستگی خلاصی می یابند که بازار جدیدی هم پیش روی شان گشوده می شود.
در کمیسیون آموزش نظام صنفی رایانه ای استان تهران چه اولویت هایی را دنبال می کنید؟
اولین وظیفه و اولویت ما توسعه بازار است. در این زمینه امضای تفاهم نامه ها با مراکز مختلف را در دستور کار داریم. از سوی دیگر مراحل ارزیابی و رده بندی شرکت های آموزشی را کلید زده ایم که به زودی عملیاتی می شود. کار دیگری که در دستور داریم، یکسان سازی قیمت گذاری ها و ارایه نرخ نامه برای خدمات آموزشی است. در عین حال فعالیت های ترویجی و فرهنگ سازی را نیز با جدیت دنبال می کنیم؛ برای مثال در الکامپ امسال بخش الکام تاکز را با ارایه استادان حوزه های مختلف برگزار کردیم که مورد استقبال مخاطبان واقع شد.
در امضای تفاهم نامه ها و تقسیم کار بین شرکت ها چه سازوکاری دارید که شائبه رانت به وجود نیاید؟
البته هنوز تفاهم نامه ای اجرایی نشده؛ ولی ما فراخوان داده ایم که تمامی شرکت هایی که علاقه مند به حضور در این فعالیت ها هستند بیایند و مدارک شان را برای ارزیابی ارایه بدهند. البته این شرکت ها در وهله اول باید عضو سازمان نظام صنفی رایانه ای باشند. در نهایت فهرستی از این شرکت ها با تخصص های مختلف فراهم می شود و بسته به نیاز در هر فراخوان، کار به این شرکت ها اجراع می شود. هیات ارجاع نیز از میان فعالانی انتخاب می شود که خودشان در این فرایند ذینفع نیستند.
