سازمان پولدار، سازمان بی پول

اما نکته مهمی در گزارش مالی سازمان به چشم می خورد. زیان سال مالی منتهی به 31 شهریور 91 در لابلای سطور گم شده و شاید کمتر کسی به آن توجه می کند زیرا مازاد انباشته که  ناشی از پذیرش ساختمان انجمن انفوماتیک  است و از سالهای قبل متوالیا منتقل می‌شود، آنچنان بزرگ است که زیان ناچیز سال مالی در مقابل آن ارزش زیادی پیدا نمی‌کند. این زیان می‌تواند ناشی از عملکرد هیت مدیره باشد اما اگر بیشتر دقت کنیم این زیان هرساله اتفاق می افتد و کسی هم به آن وقعی نمی‌نهد چرا که ظاهرا پذیرفته‌ایم که سازمان زیان ده است و کاری نمی توان کرد.
دقیقا نقطه اشکال همین جا است زیرا سازمان را یک سازمان عمومی و عام المنفعه می‌دانیم و شاید تصور کنیم که سازمانهایی از این دست، ظاهرا نباید سود بدهند.
اولین اصل شرکت داری اینست که شرکت باید تداوم فعالیت داشته باشد و برای تداوم به پول نیاز دارد بنابراین باید برای تداوم فعالیت، پول تولید کند یعنی سود بدهد در غیر اینصورت حتی اگر گنج قارون هم داشته باشد باید تعطیل کند و برود.
اگر باران به کوهستان نبارد     /      به سالی دجله گردد خشک رودی
سازمان نظام صنفی هم از این قائده مستثنی نیست ممکن است که چند سالی هم به امید مازاد انباشته به کارمان ادامه دهیم ولی بعد چه؟
امروزه سازمانها دولتی ، نهادها ، سازمانهای خیریه و حتی NGO ها هم سعی می کنند که مدیریت تشکیلات خود را با روشهای مدیریت  به سبک شرکتهای خصوصی سازگار کنند و از ایده‌های آنان بهره ببرند. برای ادامه فعالیت در همه این سازمان‌ها به پول احتیاج است و مهمتر از آن برای اجرای طرحهای توسعه ای نیز باز هم به پول احتیاج است.
سازمان نظام صنفی به عنوان یک نهاد عمومی و صنفی نیازمند آن است که به اعضا خود خدمات زیادی ارائه نماید از این رو به پول نیاز دارد چه کسی است که نداند که بسیاری از طرحهای سازمان بدلیل نداشتن بودجه نه به سرانجام می رسند نه حتی شروع می شوند قطعا هر کدام از این طرحها می تواند گرهی از مشکلات بخشی از اعضا باز کند و به باز شدن فضای کسب و کار آنان کمک کند.
بنظر می رسد که این تفکر در سازمان غالب بوده که سازمان چون یک سازمان عمومی و مردم نهاد است بنابراین برای ارائه خدمات یا باید وجهی دریافت نکند یا هزینه بسیار کمی مطالبه نماید.قطعا بدون دریافت پول نمی توان انتظاردریافت خدمات مناسب را داشت چه برسد به خدمات ارزنده و با کیفیت عالی .
اما سوال  اصلی اینست که این پول از کجا بدست می آید؟
پاسخ در خدماتی است که سازمان برای اعضا خود در نظر می گیرد اگر چه درآمدهای حاصل از فروش خدمات ظاهرا ناچیز است اما در حجم زیاد مبالغ قابل توجهی را شامل می شود شاید بهتر است که گفته شود که حداقل برای سالهای اول می تواند بخشی از برنامه های مورد نظر سازمان را تامین نماید.
به عنوان یک مثال بگذارید از جلسه مشترک سازمان نظام صنفی با سازمانهای صنفی سایر کشورهای عضو اکو که در هتل فردوسی برگزار شد یادی کنم . جلسه ای که خیلی هم آبرومندانه ای برگزار شد .نمیدانم مخارج انجام شده برای برگزاری این جلسه چقدر بوده ولی ظاهرا  از طریق اسپانسرهای عضو سازمان تامین مالی شده است.این موضوع نشان میدهد که برای حضور قدرتمند در بازار به پول احتیاج است.به همین دلیل باید به فکر درآمد زایی برای سازمان بود سایر خدمات و درآمدهای احتمالی حاصل از آن  که قابل برنامه ریزی است می تواند به شرح زیر باشد:
- دریافت هزینه برای داوری و صدور حکم در شورای انتظامی بدوی و تجدید نظر ( البته نه با مبالغ ناچیز فعلی)
- کارمزد فروش طرح ترافیک
- صدور معرفی نامه برای شهرداری ها
- هر گونه معرفی نامه صادره به سازمانهای ثالث برای معرفی اعضا مانند گواهی های لازم برای - تامین اجتماعی یا وزارت دارایی در خصوص  استفاده از معافیت ، پروانه بهره برداری تولید
- درج اطلاعات عمومی شرکتها و محصولات آنان در سایت یا نشریات سازمان
- برگزاری مسابقات ورزشی / هنری
- برگزاری آزمون های مشاوران، برگزاری همایش‌های تخصصی، برگزاری کلاس‌های آموزشی
و ده‌ها موضوع دیگر 
موارد فوق مثال‌هایی بود که ممکن است بعضی از آنها عملی نباشد ولی مهم این است که می‌توان درآمد زا بود و با این تفکر به کمک سازمان آمد شتافت.اگر کارهای فوق و یا مشابه آن را انجام ندهیم نباید از هیت مدیره‌ها (قبلی، فعلی و آتی) انتظار معجزه داشته باشیم. برای ادامه پیشنهاد می کنم کارگروه درآمد که در هیت مدیره تشکیل شده به این مهم بپردازدو توجه کند که ارایه خدمات مناسب هنگامی میسر است که سازمان از بنیه مالی خوبی برخوردار بوده  تا بتواند هزینه خدمات مطلوب را نیز بپردازد در غیر اینصورت ارائه  خدمات مناسب به اعضا، انتظاری دور از واقع است. شاید یکی از دلایل نامناسب بودن جایگاه سازمان در بین اعضا صنف و به تبع آن در کل جامعه، کیفیت پایین خدمات ارائه شده باشد.