از دولتی سر حق و حقیقت رسانه بهترین خدمات را به مخاطبان خود که همانا جامعه است ارایه می‌دهد بنابراین رسانه به «دولت» می‌رسد.
از آنجایی که دولت‌های نهم و دهم در ابعاد تولی‌گری ICT مبنا را برداشتن گام‌های خاص در میان رسانه‌ها گذاشتند، دومین جشنواره فناوری اطلاعات و ارتباطات هم برگزار شد و همان‌طور که روابط‌عمومی وزارت متبوع در میان روابط‌عمومی‌ها رتبه اول را در ماه‌های اخیر کسب کرد، عنوان برترین رسانه هم به دولت رسید. دولت نان رسانه را نمی‌دهد اما از آنجایی که دولت‌ها رسانه‌هایی دارند خود را برترین می‌نامند و نان به خود می‌دهند. این موضوع فارغ از تلاش و دلاوری‌های مردان و زنانی است که همکار با نگارنده و اهل قلم در رسانه دولت می‌کوشند و حقیقت را می‌یابند که آنان بهتر معنای این نگارش می‌دانند!این واقعیتی است که متولیان امر روابط‌عمومی و استادان صاحب‌نام، تعریف مناسبی از روابط‌عمومی‌ها در عصر حاضر نمی‌دهند و آنچه به جای می‌ماند تاسف به جهت استقرار و فعالیت روابط‌عمومی‌هایی است که عدم شفافیت را چاشنی خبرها و اطلاعاتی کرده‌اند که از آن رسانه‌ها را مطلع می‌سازند. در این قیل و قال آن رسانه‌ای برتر شناخته می‌شود که در میان رسانه‌ها هست اما جایگاه آن دولت است. آنچه از جشنواره‌های ملی توقع می‌شود آن است که در هر بخش اولا رخصت حضور به جمع داده شود و دوما روزنه تطبیق مستندات، تسلیم سوابق و ثبت‌نام الکترونیکی در آن همانند نمادین سایت‌های... نباشد که مادام از مراجعه مخاطبان موضوعی به عمدی سهو نما، اجازه مراجعه یا تکمیل ثبت‌نام را از مخاطب خود سلب کند؛ دست آخر هم آن یکی پیروز میدان شود که دلخواه باشد. شاید هم اینچنین جشنواره برگزار می‌کنیم تا شعار دولت الکترونیک را سرلوحه کنیم و دلخوش تا صبری چند به پایان مقال، حال هرچه شد که فرض محال. چهار سال و بیش، صدای اهل نوشتار و گفتار این جهان و سایبری در حوزه فناوری نوین به جایی نرسید که روابط‌عمومی متولی امر بر چه می‌نازد و با چه می‌سازد؟ اما اجرای شو بزرگ‌ترین جشنواره آن در سطح ملی، نتیجه را به‌گونه‌ای رقم می‌زند که رسانه‌ها بی‌آنکه از آن منتفع معنوی شوند بر تفکر نسبت به آن نیز تاسف می‌خورند. دیری نمی‌پاید تا دولتی بر دولتی رتبه را جابه‌جا می‌کند و جایگاه می‌سپارد اما آنچه می‌ماند و باید، رسانه برتر «دولت» می‌شود.
