بابک خیاطیان که در دو رشته مهندسی نرم افزار و زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرده است، از سال 1378 کار خود را با تدریس در حوزه آی‌تی شروع کرد و از سال 1395 در شرکت کیمیا به فعالیت‌های صادراتی آی‌تی مشغول است.
او نشست را با پاسخ‌گویی به سوالات حاضران جلسه شروع کرد و در صحبت‌های خود به موضوع ضعف در ارتباط ایرانیان با شرکت های خارجی از دو جنبه ی فرهنگی و تسلط ناکافی به زبان انگلیسی اشاره کرد و آن ها را از دلایل مهم شکست ایرانیان در زمینه ی گرفتن پروژه های خارجی می داند. خیاطیان: «به خاطر ضعف در عدم شناخت فرهنگ و استفاده به جا و تجاری از زبان انگلیسی در مذاکرات و تفهیم مفاهیم پروژه، مشکلات عدیده ای پیش روی فعالان این بخش قرار دارد. به دلیل تفاوت در دانش عمومی کامپیوتر بین ایران و انگلیس و با در نظر گرفتن این حقیقت که ما در بسیاری از موارد از طرف افراد غیر فنی درخواست اجرای پروژه خواهیم داشت، مدل مذاکره تیم های ایرانی به نحوی که برای کارفرما کاملا قابل فهم باشد بسیار تعیین کننده خواهد بود.» در ادامه به مشکلات ایجاد شده بابت تحریم ها اشاره میکند و آن را یکی از دلایل محکمی می‌داند که مانع از همکاری با دولت انگلستان می‌شود. او می‌گوید: «باید این مسیر را با پروژه های کوچک آغاز کرد تا برای طرف مقابل اعتماد سازی شود و برای سهولت در آغاز کار در یک کشور اروپایی بهتر است فردی بومی در آن کشور به عنوان پشتیبان مستقر باشد.» بعد از سوال یکی از اعضا راجع به چگونگی به وجود آمدن اعتماد، نشست ادامه پیدا می کند و بابک خیاطیان می‌گوید:«اولین چیزی که از ما خواستند نیروی انسانی متخصص و حرفه ای بود که آن را تامین کردیم و در زمان معینی که باید پروژه را تحویل می دادیم، خوش قول بودیم چرا که یکی از اولین گام ها در زمینه اعتماد سازی تحویل به موقع پروژه است». وی در ادامه به راه های ارتباط برقرار کردن با مشتری و جذب آنها از طریق دیجیتال مارکتینگ اشاره می کند و از بهترین ابزارها در این زمینه را "لینکدین" و "توئیتر" می داند. «از طریق شبکه‌های اجتماعی کسانی که مشتری بالقوه هستند را می توانیم جذب کنیم تا پروژه را به داخل ایران بیاورند و سرمایه‌گذاری کنند» و تاکید میکند که در این موضوع باید بسیار محتاطانه عمل کرد. وی نشست را با صحبت در زمینه ی پتانسیل های سرمایه گذاری در کشور ارمنستان ،که خود نیز شرکتی در آن کشور تاسیس کرده است به اتمام می رساند: «کشور ارمنستان رشد اقتصادی بسیار خوبی در 2 سال اخیر داشته است و شرکتهایی که در زمینه فناوری اطلاعات به ارمنستان بروند از حمایتهای خوبی بهره مند می شوند. نیروی کار حرفه ای بسیار کم است و حقوق کاری پایین است . هزینه زندگی و اینترنت بسیار ارزان است. ارمنستان بازار محدودی دارد و فقط می شود به عنوان یک هاب از آن استفاده کرد. بخش خصوصی آن قوی نیست و توان مالی ندارد ولی دولتشان از پروژه های جدید بسیار حمایت می کند و دسترسی خوبی به اروپا دارد تا بتوان از طریق آن جذب سرمایه گذار و پروژه های کوچک و بزرگ آی تی را داشت.» وی از تجربه خود در خصوص چگونگی تاسیس شرکتش صحبت میکند و می گوید: «شرایط ثبت شرکت جدید در این کشور بسیار ساده است به طوری که در عرض یک روز کاری شرکت با هزینه نسبتا پایین ثبت شد و دولت در راستای حمایت از سرمایه گذاران خارجی به مدت 2 سال شرکت را از مالیات معاف کرد.»
