هنوز پژواک ادبیات عامیانه «…را لولوبرد» و نظایر آن در گوشمان و اثرات زیانبار آن بر زندگی و کسب و کار روزمرهمان رخت برنبسته است....
هنوز پژواک ادبیات عامیانه «…را لولوبرد» و نظایر آن در گوشمان و اثرات زیانبار آن بر زندگی و کسب و کار روزمرهمان رخت برنبسته است که در بیانیه «ایران، توسعه و ICT» مورخ 93/11/23رییس محترم سازمان نظام صنفی رایانهای کشور بار دیگر همان ادبیات را با استفاده از واژههای «گودرز» و «شقایق» باز شنیدم. به یکباره گویی پاسخ سوالم را یافتم که چرا رییس پیشنهادی صنف برای دوره سوم سازمان درکمال ناباوری به کناری نهاده و ایشان رییس سازمان شد. از خود پرسیدم در این دو سالی که رییس فعلی سازمان قدرت توشیح دارد چند و یا چندین نامه دیگر با همین ادبیات «گودرزگونه»را امضا کرده است؟ اثرات نامطلوب این نوع ادبیات برتار و پود و اقتصاد صنف چه بوده است؟ و…. بگذریم. عبارت «تشکیل مکرر جلسات هماندیشی دوستان برای برنامهریزی نحوه هدایت سازمان گواه عیانی از اوج بلوغ اهالی منتخب صنف است که خیال همه را آسوده میکند که لازم نیست دلواپس باشیم» در این بیانیه، آیا تایید ضمنی این موضوع نیست که دوستان ایشان درحال هدایت انتخابات روز 93/11/29هستند؟ راستی مگر قرار نیست بیش از 260 منتخب صنف که به تعبیر ایشان «صاحبان تجربه، انرژی و ایده برای قبول مسئولیت و پرچمداری صنف و انجام و ظیفه هستند» در روز مذکور، خود اسامی افراد مورد اعتماد را در برگههایشان بنویسند؟ پس جلسات دوستان ایشان برای چیست؟ آیا برای همان قیمومتی نیست که ایشان از آن پرهیز دادهاند؟ همه نگرانی و دلواپسی در این است که رییس سازمان که این روزها باید در حکم داور و ناظر بیطرف باشد، سوتی نابجا بزند. اما کلام آخر این که ای کاش رییس به جای صدور بیانیه در یک جمله میگفت که من در انتخابات پیش روی صنف، ناظر بیطرف و داور عادلم.
ساسان شیردل عضو مستقل دوره سوم شورای مرکزی سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور