حقوق کاربرانی که نادیده‌ می‌ماند

این در حالی است که قیمت اینترنت در ایران گران‌ترین قیمت ممکن در دنیا به نسبت سرعت و کیفیت و حجم دانلود است. برای مثال در کشور بلغارستان به ازای هر ۱Mbps قیمتی که دریافت می‌شود، 67/0 دلار در ماه است. قیمت معمول یک سرویس ۴۰ مگابیتی با حجم نامحدود ماهیانه در دنیا حدود ۳۰ دلار در ماه است. از طرفی رفع محدودیت حجمی در استفاده از اینترنت پرسرعت که اکنون سه سال از تصویب آن می‌گذرد، هرگز اجرایی نشد و علت آن هم کاهش سرعت اعلام شد. زیرا هر کاربر در واقع از جریانی در اینترنت استفاده می‌کند که اشتراکی بین وی و حداقل ۱۰ نفر دیگر است. همچنین قیمت اینترنت ۲۵۶ کیلوبیت و ۵۱۲ کیلوبیت به صورت اختصاصی و غیراشتراکی با حجم ماهیانه ۸۰ و ۱۶۰ گیگابایت برابر تقریبا۲۶۰ و ۵۲۰ هزار تومان است. با این قیمت شما در استاندارد جهانی می‌توانید به مدت دو سال از اینترنت پرسرعت با سرعت بالای ۵۰ مگابیت و حجم نامحدود بهره‌مند شوید. حال با تمامی موارد یاد شده، وضعیت اینترنت در ایران در حالی مطرح می‌شود که ارایه خدمات اینترنت در ایران با محدودیت سرعت دسترسی و پهنای باند برای کاربران خانگی همراه است و متاسفانه از زمانی که این محدودیت‌ها اعمال شده است، مسوولان به‌صورت روشن و واضح دلیل وضع این محدودیت‌ها را بیان نکرده‌اند. محمد سلیمانی، وزیر سابق وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در توضیح این محدودیت، پهنای باند ۵۶ کیلوبیت را برای کاربران خانگی، دانشگاه‌ها و حتی برای دانلود کتاب‌های ۵۰۰ صفحه‌ای مناسب می‌داند. این فقط نظر وزیر سابق نبوده و رضا تقی‌پور نیز چند هفته قبل سرعت ۱۲۸ کیلوبیت را برای کاربران اینترنت کافی دانست. علیرضا شیرازی، مدیر بلاگفا در این‌باره می‌گوید: با توجه به اظهارنظرهای اشاره شده به نظر می‌رسد که تنها دلیلی که برای وضع این محدودیت وجود داشته کافی بودن این پهنای باند برای کاربران خانگی از دیدگاه مسوولان است. به گفته او اگرچه می‌توان گفت این سرعت برای خواندن ای‌میل‌ها یا صفحات وب کافی است، اما همه ما می‌دانیم که تنها کاربرد اینترنت خواندن ای‌میل‌ها، اخبار متنی سایت‌های خبری یا کتاب نیست. به‌روز‌رسانی سیستم عامل، نرم‌افزارهای آنتی ویروس و دریافت نسخه جدید نرم‌افزارهای پرکاربرد به‌خصوص از آنجا که به امنیت اطلاعات کاربران مرتبط بوده، نیازی مهم است که با توجه به حجم چند ده مگابایتی بسته‌های به‌روزرسانی و نسخه‌های جدید نرم‌افزارها با سرعت فعلی اینترنت کاربران خانگی اگرچه امکان‌پذیر است اما می‌تواند بسیار وقت‌گیر باشد. در کنار این مسایل باید قطعی‌های مکرر را نیز قرار داد تا مساله حقوق کاربران اینترنت بیشتر مدنظر قرار گیرد. احمد پورنگ‌نیا، معاون شرکت ارتباطات زیرساخت در این‌باره بیان می‌کند، قطع لینک‌های ارتباطی به طور نرمال در بعضی مواقع اتفاق می‌افتد که به سرعت نیز مشکل آن حل می‌شود اما این به معنای مشکل در شبکه ارتباطات زیرساخت نیست. به گفته او ممکن است لینک‌های ارتباطی در برخی نواحی دچار قطعی شوند اما این درصدی نیست که بتواند اینترنت مملکت را قطع کند و محسوس هم نخواهد بود. کارشناسان معتقدند قطع لینک‌های ارتباطی موضوع پیچیده و تازه‌ای نیست و تقریبا در اغلب کشورها به دلایل مختلفی ممکن است اتفاق بیفتد اما آنچه که اینترنت کشور ما را از دیگر کشورها متمایز می‌کند مربوط به عدم اطلاع‌رسانی و نادیده گرفتن حقوق کاربران و نبود پیش فرضی به نام SLA در قرارداد مشترکان در صورت قطعی‌های مکرر یا مقطعی است. گزارش‌های منتشر شده از وضعیت سرعت اینترنت در دنیا نشان می‌دهد «ایران» در میان کشورهایی با سرعت اینترنت کمتر از یک مگابیت بر ثانیه قرار دارد و این در حالی است که در تایوان سرعت متوسط اینترنت پنج مگابیت بر ثانیه، نیوزیلند 2/3 مگابیت بر ثانیه، آمریکا پنج مگابیت بر ثانیه و استرالیا 9/2 مگابیت بر ثانیه است. در همین حال در ایتالیا حداکثر سرعت اینترنت ۱۳ مگابیت بر ثانیه و سرعت متوسط اینترنت 3/3 مگابیت بر ثانیه است. در این کشور 5/7 درصد از اتصالات بیش از پنج مگابیت بر ثانیه و ۸۲ درصد بیش از دو مگابیت بر ثانیه است و کمتر از 3/1 درصد از کاربران این کشور از سرعت ۲۵۶ کیلوبیت بر ثانیه استفاده می‌کنند. سرعت متوسط اینترنت در اسپانیا نیز برابر با 8/2 مگابیت بر ثانیه و در پرتغال برابر با 2/3 مگابیت بر ثانیه است. در آفریقای جنوبی متوسط سرعت اتصال به اینترنت کمتر از دو مگابیت بر ثانیه است و این کشور نیز مانند ایران در میان ۸۶ کشوری قرار دارد که از سرعت متوسط کمتر از یک مگابیت بر ثانیه برخوردارند. براساس این گزارش دو کشور کوبا و مایوت با سرعت متوسط کمتر از صد کیلوبیت بر ثانیه در میان کشورهای دارای پایین‌ترین سرعت اینترنت قرار دارند.