تشکل، داشتن یا نداشتن مساله این است!؟

 درکشور ما گرایش به سوی تشکل های کارگری ، مربوط به سال های پیش از انقلاب مشروطیت است . در آن سال ها بحران اقتصادی شدید که فشار آن بیش از همه طبقه کارگر را متاثر می ساخت از یکسو و رفتار ناهنجار کارفرمایان از سویی دیگر ، سبب گردید این فکر در بین طبقه کارگر پیدا شود که برای حل مشکل ، چاره ای جز اقدام گروهی ندارند . با یک جستجوی کوتاه در فضای مجازی میتوان مسیر و دلایل نیاز به حضور سندیکاها و تشکل ها را با جزییات بیشتری یافت ، از آنجا که این مطلب در خصوص مورد دیگری است به شرح همین نکته کوتاه از تاریخچه اکتفا میکنیم.
صنعت ICT و حوزه های مرتبط با رسته های انفورماتیک آن زمان با توجه به نوپا بودن خود در سالهای اولیه بیش از هر صنعت دیگری بین متولیان امر دست به دست میشد.
تشکیل شورائی بنام «شورای‌عالی انفورماتیک کشور وابسته به سازمان برنامه و بودجه» که بتواند از طریق تنظیم سیاست‌های لازم به این امور سر و سامان داده و از اتلاف منابع ملی جلوگیری کرده، و استقرار یک نظام انفورماتیک سالم را امکان پذیر سازد ، از گامهای ابتدایی دولت برای ساماندهی صنف انفورماتیکدر روزهای آغازین انقلاب بود. به جرات میتوان گفت اگر متولیان این شورا و هدایت کنندگان آن در طی سالیان گذشته بر عهد خود و وظایف اصلی آن پایبند بودند امروز شاهد رشد چشمگیر تری در این صنعت بوده و حال و هوای دیگری بر فضای حوزه ICT حکم فرما بود. باری این شورا در طی سالیان چنان از مسیر و اهداف خود دور ماند که در حال حاضر به نظر صرفا ماموریتی تشریفاتی را بر دوش دارد و آن هم امتیاز دهی به شرکتهای این حوزه میباشد.
ورود به دهه هفتاد  رشد و گسترش حوزه انفورماتیک همچنین افزایش شرکتها در این حوزه و پیشرفتهای اقتصادی شرکتها به واسطه نیاز و اقبال موسسات به این حوزه ها برای خرید سخت افزار و نرم افزار مورد نیاز خود، داشتن صنف و یا تشکلی برای محافظت از منافع صنفی را در بین فعالان این عرصه یک نیاز ضروری و حیاتی بود.
تشکیل انجمن شرکتهای انفورماتیک در آغاز دهه هفتاد گامی بود برای رسیدن به هدفی متعالی برای یکپارچگی صنفی و مشق کار تیمی فارغ از منافع شخصی ، چه آنکه اگر کمی منصفانه و به دور از حب و بغضهای معمول به نتایج و اقدامات آن روز ها با عینک خوش بینی نگاه کنیم پیشرفتی محسوس را شاهد خواهیم بود.
تجربه انجمن شرکتهای انفورماتیک ، بلوغ شرکتهای این حوزه و گسترش فضای کاری الزام ورود به مرحله دیگری از کار صنفی را رقم زد و ایجاد سازمان نظام صنفی رایانه ایی ماحصل این بلوغ صنفی و به بار نشستن نتایج به دست آمده پیشین بود.
گذشت بیش از یک دهه از فعالیت سازمان نظام صنفی و حضور 4 دوره هیات مدیره در این سازمان پایه های تشکیلاتی را در این سازمان استوار و مقاوم کرده و نشان از پایداری و توسعه دارد، نتایج و موفقیتهای بسیاری را طی یکدهه گذشته صنف  تجربه کرده که در این بین اجازه بدهید برای پیشگیری از طولانی شدن مطلب  فقط به مرور جدیدترین و شاید اثر گزار ترین آنها بپردازیم، بی گمان انتخاب رئیس سازمان نظام صنفی رایانه ای به عنوان عضو صاحب نظر کمیسیون تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی  از مهمترین اهدام و آرزوهای صنفی دو دهه گذشته در این صنعت بوده که امروز با حمایت همه اعضا، نکته سنجی وزیر فناوری اطلاعات و ارتباطات و در سایه همبستگی و اتحاد صنفی میسر شده.
آنچه پس از این مقدمه نسبتا طولانی در خصوص ضرورت تشکیل نهادهای مردم نهاد خواهم نگاشت، چالش جدیدی به نام پراکندگی صنفی و تشکیل تشکلهای غیر اصلی است که میتوانستند به منظور انسجام بیشتر در درون سازمان نظام صنفی فعال تر ، کاراتر و با توان بیشتر فعالیت خود را سامان دهی نمایند.
از چند ماه پیش تا کنون شاهد تشکیل سه انجمن صنفی و اتحادیه آشنا بودیم، انجمن شرکتهای نرم افزاری ، اتحادیه کسب و کارهای اینترنتی و انجمن صنفی شرکتهای نمایش ویدیو آنلاین .
برای دو مورد اول کمیسیونهایی با نام تجارت الکترونیک و نرم افزار در سازمان نظام صنفی وجود داشته و طی این سالها شاهد اقدامات مناسبی در این زمینه ها بود ایم. چه بسا موسسین این تشکلها خود از اعضای ثابت این کمیته ها بودند، برخلاف نظر برخی صاحب نظران این حوزه که مخالف ایجاد چنین تشکلهای بودند و این اقدام را کاری بیهوده توصیف کرده اند، پیشنهاد منصفانه ، کارشناسی و فراگیر بررسی نقاط ضعف کمیسیون ها ، دلایل و نیازهای این بخش ها از صنف برای خروج از سازمان نظام صنفی است، دلایلی همچون:
1.    عدم رسیدگی به مطالبات این گروه از صنف
2.    نداشتن نگاه جامع و کل نگر به  همه ذینفعان
3.    محدود نگه داشتن کمیسیون های تخصصی 
میتواند مهمترین دلایل خروج این بخش از ظرفیت صنف باشد چه بسا که میتوانست محور و نیروی  پیش برنده و قوی برای سازمان در راستای رسیدن به اهداف عالیه آن باشد.

خوشبختانه تغییر درآیین نامه های کمیسیون تخصصی ( به گفته رییس سازمان نظام صنفی ) و میتواند گام مثبتی برای ایجاد همدلی ، اتفاق و حمایت حداکثری در میان اعضای صنف باشد، اگر چه شاید کمی دیر این اقدام انجام شده اما میتواند نشان از تغییر در رویه های و رویکرد جدیدی باشد و مایه دلگرمی است.
پیشنهاد کاربردی دیگری برای سازمان نظام صنفی ایجاد یک پنجره واحد در هیات مدیره و تخصیص زمان مناسب برای رسیدگی به خواسته های گروهها و همه ذینفعان یک فعالیت ( جدید و قدیم) میباشد. چه بسا دعوت از این گروها و برگزاری نشستهایی تخصصی و انتقال تجربیات سازمان طی دو دهه گذشته و عبور از مراحل مختلف میتواند در همکاری و تعامل بیشتر و در کنار سازمان بودن را برای این گروه از دوستان پذیرفتنی تر خواهد نمود.
امروز که تغییرات بنیادین در وزارت فناوری اطلاعات را شاهد هستیم همچون جوانگرایی، اعتماد به بخش خصوصی، پررنگ شدن حضور نمایندگان بخش خصوصی در تصمیم سازی ها و ... مناسب تر خواهد بود اگر همدلی و وفاق بیشتری را در صنف رقم بزنیم.
در پایان سخنی هم با اتحادیه ها و تشکل های صنفی جدید دارم، صمن احترام و آرزوی موفقییت برای همه عزیزانی که دل در گرو پیشرفت صنعت ICT دارند ، بی گمان همه شما عزیزان واقف هستید آنچه امروز سبب پیشرفت و توسعه میباشد اتحاد و یکپارچگی صنفی است، تمرکز و محوریت قراردادن مشکلات و استفاده از همه ظرفیتها در یک راستا میتواند عامل موفقییت و پیشبرد اهداف مطابق برنامه زمانبندی باشد. تجربیات تلخ پیشین و نمونه های ناموفق را نیز مد نظر داشته باشیم و با نیم نگاهی به آن نقطه ضعفها از بروز چنین پیشامدها و اتلاف منابع صنفی پیشگیری کنیم.
امید که طی روزها و ماههای آتی با برگزاری  نشستهای تخصصی برای برون رفت از این چالش جدید در صنعت ICT  اقدامی موثر داشته  و در ادامه آن نتایج و دست آوردهای مناسب و شایسته جایگاه صنف  را شاهد باشیم.

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت