کشور معطل وزیر ICT است؟

زمانی که وقت نمایندگان مجلس مصروف این موارد می‌شود، طبیعی است که رسانه‌ها نیز خواسته یا ناخواسته وارد این جریان‌ها بشوند. گویی ایران در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات به چنان سطح پیشرفتی رسیده که موارد مذکور باید سوژه اصلی باشد. درواقع کسی نمی‌پرسد حال که فرضا وزارت ارتباطات سرپرست مناسبی ندارد و تمامی تدابیر برای کنارگذاشتن این فرد به کار گرفته شده است، اصولا چه کارهایی روی زمین مانده است؟ علت این مساله به نبود نقشه راه ICT در کشور باز می‌گردد که بر اساس آن نمی‌توان از مسوول مربوطه سوال کرد که چرا فلان طرح و بهمان پروژه به سرانجام نرسیده است. بپذیریم که رسانه‌ها همان‌قدر از سرپرست فعلی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات سوال ندارند که از وزیر سابق نیز نداشتند. چراکه اصولا بسیاری از رسانه‌ها در حوزه ‌ICT در نبود برنامه‌ و نقشه راه صرفا باید منتظر اظهارنظری برای پیگیری باشند.
مشابه این وضعیت در موسسه تحقیقات ICT مشاهده می‌شود،‌ به این مفهوم که روشن نیست چه برنامه و طرح‌هایی در این موسسه در دست اجرا بوده که حالا انتقال آن به نفع ICT مملکت است یا به زیان آن. از این روست که گویی برای رسانه‌ها و فعالان حوزه فاوا فرقی نمی‌کند چه کسی برود و چه کسی بیاید و فلان موسسه بماند یا نماند.
به راستی ریشه این بی‌تفاوتی در چیست؟ آیا جز این است که برنامه روشن و خط‌کش دقیقی برای اندازه‌گیری کمبود‌ها و کاستی‌ها در دست نیست که گاه گفته می‌شود فرقی در بود و نبود وزارت ارتباطات و فلان نهاد نیست چه رسد به کسی که مسوول آن می‌خواهد باشد. باید در نهایت پرسید آیا واقعا حوزه ICT معطل معرفی وزیر است؟