باید بر مزار الکامپ گریست

این نمایشگاه الکترونیک،‌ کامپیوتر و تجارت الکترونیکی هیچ گاه طی حیات خود به اندازه پایان دولت اصلاحات به لطف رونق بازار و صدالبته جریان نقدینگی بی‌رویه تکفا فربه نبوده است اما حباب همان نمایشگاه هم خیلی زود با سوزن اختلافات صنفی و رکود اقتصادی سنگین ترکید تا آینه تمام‌نمایی از توسعه نامتناسب بازار فناوری کشور ما با همه ستیزه‌ها و تضادهای درونی‌اش باشد. موج ثروت که گذشت، فقط زائده‌ها و حاشیه‌هایی از آن همه رونق ناگهانی بر جای ماند و الکامپ امروز یکی از آن برجای‌مانده‌هاست.

برای درک عملی‌تر این فرآیند منحط فقط کافی ‌است توجه کنید که طی هشت سال اخیر فارغ از اینکه چه کسی برگزارکننده الکامپ بوده و چقدر در برگزاری آن نیک‌اندیشی و پاک‌دستی لحاظ شده است باز هم همواره فقط انگشت‌شماری از بازیگران واقعی ثروت و قدرت در آن حاضر شده‌اند و اگر این نمایشگاه هنوز نیمه‌رمقی هم دارد به لطف جمعیت تشنه جوان کشور و برخی شرکت‌های نوپا و جویای نام است. زنجیره بی‌پایان درگیری بر سر برگزاری الکامپ، درگیری بر سر تصاحب خود شرکت سهامی نمایشگاه‌ها و رشد باثبات نمایشگاه‌های منطقه‌ای و جهانی هم آخرین بارقه‌های حیات را از آنچه بر جای مانده ربوده است.

تردیدی نیست که در شرایطی آرمانی الکامپ می‌توانست اسیر رکود بازار نشود، محوری برای همگرایی صنفی باشد و قاتق نانی برای کفگیر ته دیگ خرده فاوا به شمار آید.

لیکن انتظار رونق‌بخشی داشتن از نمایشگاهی که هرساله سه ماه مانده به برگزاری‌اش جنجال‌هایش آغاز شده، در فاصله یک ماه مانده مجری قطعی می‌شود و همیشه در پایان یا مدیرش را دستبند می‌زنند یا وثیقه‌اش را ضبط می‌کنند، بسیار است. شاید همه مدعیان و حتی رسانه‌های این بازار دیگر بر مزار نمایشگاهی می‌گریند که دیگر حتی زیر سنگ آن پیکری هم نیست.