انتخاب مدیرعامل جدید برای شرکت مخابرات ایران با همه فراز و فرودهایی که طی هفته پیش داشت تا لحظه نوشتن این یادداشت به سرانجام نرسیده است. طبیعی است این هفته مشخص شود چه کسی مدیرعامل خواهد بود یا خواهد ماند.
مجتبی محمودی- اما دو نکته:1- برخی برای مقابله با هر مشکلی تمام توان خود را به کار می‌بندند تا آن مشکل را از پیش پای خود بردارند، این توش و توان گاهی به اندازه‌ای می‌رسد که هیچ تناسبی با آن مشکل ندارد چه بسا وقتی مشکل (اگر واقعا مشکلی باشد) از پیش پای برداشته شود دیگر رمقی باقی نماند برای ادامه کار. از همین رو معتقدم کنار گزاردن صابر فیضی نیاز به این همه انرژی نداشت که برای آن مصروف شد. حتما خواهید گفت کسی انرژی نگذاشت بلکه این تخیل ژورنالیستی رسانه‌ها بود اما برادران عزیز از قدیم گفته‌اند همه مجازها ریشه در واقعیت دارند. معتقدم اگر جبر تاریخ کارساز باشد و هیات مدیره مخابرات حتی نخواهد بر اساس فشارهای بیرونی بلکه بر اساس واقعیت‌های سرنوشت‌سازش تصمیم بگیرد حتما کاری می‌کند که این شرکت از مقطع مدیریت دوران گذارش خارج شود. هر چقدر مدیریت دوران گذار که تاکنون در آن به سر برده افزون‌تر شود جیب سهامدارانش کمتر پر پول خواهد شد.2- اگرچه انتظار می‌رود برای همه بازی‌ها برد و باختی وجود داشته باشد اما واقعیت این است که همه توانایی بازیگران در نتیجه بازی نمایان نمی‌شود. از همین رو بازی هیات مدیره مخابرات برای انتخاب مدیرعامل بازی برد و باخت نیست، بازی سهم و توان است. از هم‌اکنون حتی بدون اینکه بدانیم چه کسی مدیرعامل خواهد شد می‌توان نتیجه گرفت همچنان که در جلسه مجمع علی‌رغم حضور چند ده نفر سهامدار و سفیران مختلف از سوی دولت و وزیر ارتباطات و ناظر و بازرس در نهایت سود سهام را کسی انتخاب کرد که سهم بیشتری داشت، در نتیجه هیچ گاه نباید بیشتر از آنچه سهم‌مان است متوقع باشیم چیزی به دست آوریم. سهم انتخاب مدیرعامل از پیش در هیات مدیره مخابرات مشخص شده است. دقیق‌تر نگاه کنیم پوررنجبر یا فیضی یا یک فرد نام‌ناآشنای دیگر هر که باشد این سهمی است از پیش تعیین‌شده.
