سهم «آی‌تی» در تولید ناخالص ملی

طبق قانون برنامه پنجم توسعه، سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات در تولید ناخالص داخلی تا پایان برنامه دودرصد در نظر گرفته شده که با نگاهی کوتاه و اجمالی به این سهم در برخی از کشورهای توسعه‌یافته یا در حال توسعه نشان می‌دهد این حرکت پرشتاب برای رسیدن به این رقم، به سرمنزل مقصود نمی‌رسد. به گزارش تلنا، آخرین آمار اعلام‌شده از سوی بیزینس مانیتور اختصاص دودرصد از سهم تولید ناخالص به فناوری اطلاعات و ارتباطات از سوی مجلس غیرکارشناسانه و بلندپروازانه است. براساس اعلام بیزینس مانیتور سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات در امارات متحده عربی برای سال2010 و 2011، 04/1 درصد و مالزی در سال 2010، 88/1 درصد که برای سال 2011 با کاهش روبه‌رو بوده و به 82/1 درصد رسیده است. عمان در هر دو سال تنها 63/0 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات اختصاص داده است. قطر نیز در سال 2010 این رقم را 31/0 درصد اعلام کرد و برای سال 2011 آن را به 32/0 درصد ارتقا داد. همچنین سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات در تولید ناخالص داخلی در عربستان سعودی برای سال 2010، 47/0 درصد که این رقم برای سال 2011 با کاهش چشمگیری به 66/0 درصد هم رسیده است. گزارش بیزینس مانیتور از سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات در تولید ناخالص داخلی در برخی از کشورهای اروپایی نیز نشان از حرکت پرشتاب ایران در اعلام نرخ سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات در تولید ناخالص داخلی دارد. در این بررسی انگلستان تنها 4/0 درصد از درآمد تولید ناخالص ملی خود را به صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای سال 2010 و 3/0 درصد را برای سال 2011 اختصاص داده است. آمریکا نیز با 50/3 درصد برای سال 2010 تنها دهم درصد افزایش را برای سال 2011 در نظر گرفته و این رقم را 51/3درصد اعلام کرده است. براساس این گزارش سهم صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای تولید ناخالص داخلی در دو سال 2010 و 2011 هند 9/0 درصد و ترکیه برای سال 2010، 88/0 درصد و برای سال 2011، 94/0 درصد، پیش‌بینی شده است. چین نیز در سال 2010 تنها 57/1درصد از سهم تولید ناخالص داخلی خود را به صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات اختصاص داده که این رقم نیز برای سال 2011 با کاهش همراه شد و به 54/1 درصد رسیده است. مقایسه سهم ارتباطات و فناوری اطلاعات در تولید ناخالص داخلی کشوری مانند چین با نفوذی که در بازارهای جهانی دارد با ایران این سوال را به وجود می‌آورد که براساس چه برنامه و سرمایه‌گذاری‌ای آن هم در این مدت کوتاه می‌خواهیم به این هدف برسیم؟