اغراق نکرده‌ایم اگر بگوییم در میان تمام تشکل‌های ریز و درشت IT کشور، مهم‌ترین واقعه صنفی سال 90 قطعا به انتخابات بزرگ‌ترین خانه صنف فاوا یعنی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای اختصاص داشت.
روی کار آمدن هیات مدیره سوم نظام صنفی رایانه‌ای به ویژه در تهران، صرف نظر از اینکه فصل جدیدی در همگرایی و تقابل میان چهره‌های صنفی رقم زد، در جهت‌گیری و حتی انتخابات سایر تشکل‌های فاوا هم تاثیرات ظریفی بر جای گذاشت؛ چنانچه انتخابات هیات مدیره اتحادیه فناوران رایانه تهران و سندیکای تولیدکنندگان تجهیزات IT هم به نوعی متاثر از این انتخابات فراگیر بود.فارغ از مشارکت و شور اعضا در این همه‌پرسی صنفی،اتفاقی که بیشتر از هر واقعه دیگری تحت تاثیر این انتخابات قرار گرفت، موضوع برگزاری نمایشگاه الکامپ بود؛ نمایشگاهی که سال گذشته وزارت بازرگانی قول برگزاری مجددش را به سازمان داده بود و امسال در سایه توجه فراگیر مدیران این تشکل به مقوله انتخابات، عملا از حیطه وظایف نظام صنفی خارج شد. با اینکه به نظر می‌رسد بدقولی‌ها و عملکرد غیرشفاف شرکت سهامی نمایشگاه‌های بین‌المللی در واگذاری اجرای الکامپ به یک شرکت خصوصی، بیشترین تاثیر را در این ناکامی داشت اما باید این حقیقت را پذیرفت که توجه معطوف سازمان به انتخاب مدیران جدید و تاخیر در ارائه برنامه‌های اجرایی به منظور برگزاری الکامپ باعث شد حتی مراجع دولتی از جمله وزارت بازرگانی و ICT هم در جنگ بر سر تولی‌گری بزرگ‌ترین نمایشگاه فاوای کشور، حق سازمان را نادیده بگیرند.انتخابات و روزهای پرتنش سازمانبا شروع سال 90 بسیاری از عوامل درونی و بیرونی خبر از سالی پرفراز و نشیب برای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای داشت؛ سالن‌های نیمه‌خالی مجامع عمومی سازمان در چند نوبت، انتقادات پشت پرده روسای چند استان نسبت به عملکرد شورای مرکزی و جبهه‌گیری اعضای قدیمی برخاسته از بازار سنتی فاوا در مقابل مدیریت سازمان، همگی نشان می‌داد سومین دوره از انتخابات هیات مدیره این تشکل هیچ شباهتی به گذشته نخواهد داشت.با ادامه یافتن جریانی فعال از چهره‌نمایی برای این انتخابات، سرانجام در فاصله زمانی کمتر از یک ماه به پایان تابستان، دو جناح کاندیداشده برای تصدی بر کرسی‌های هیات مدیره مشخص شدند؛ اتحاد 15 و پیشنهاد 20 با ترکیب مشخصی از اعضای قدیمی و تازه‌نفس به میدان تبلیغات آمدند تا مشخص کنند که این دوره از انتخابات هم مثل گذشته دوقطبی خواهد بود.اتحاد 15 با نام آزاده داننده در سرلیست و اعضای قدیمی و جوانش آشکار و نهان مورد حمایت روسای پیشین سازمان قرار گرفت.در سویی دیگر، پیشنهاد 20 متشکل از تاجران کهنه‌کار حوزه ماشین‌های اداری و سخت‌افزار همچون محمدحسین برخوردار، سیامک پیربابایی، حسین سرکانی و اعضای قدیمی و فعال سازمان در دوره گذشته بود.سرانجام موعد انتخابات در 14 مهرماه 90 فرا رسید تا علاوه بر دو جناح غالب، نامزدهای مستقلی از صنف هم به گردونه رقابت راه پیدا کنند. در میان رقابت نفسگیر 36 نامزد از شاخه شرکت‌ها، شش نامزد از شاخه فروشگاه‌ها، شش نامزد از شاخه مشاوران و پنج نامزد در بخش بازرسی برای 20 کرسی هیات مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تهران، این انتخابات با پیروزی قاطع اتحاد 15 و راه یافتن تنها چهار عضو پیشنهاد 20 به پایان رسید تا دور جدیدی از حیات این تشکل با ریاست آزاده داننده در نیمه سال 90 آغاز شود.پس از انتخابات تهران، به ترتیب نامزدهای انتخابات هیات مدیره در بیش از 17 استان کشور مشخص شدند تا چرخه این همه‌پرسی صنفی به اصفهان، فارس، خراسان، کرمان، قزوین، همدان، یزد، گلستان، آذربایجان، مازندران، مرکزی و قم هم برسد و این استان‌ها بتوانند مدیران سازمان خود را با الگویی شبیه سازمان تهران انتخاب کنند؛ چنانچه مشابه آزاده داننده به عنوان اولین بانویی که بیشترین رای را از میان نامزدهای رقیب خود کسب کرد، بیشترین آرای انتخابات خراسان رضوی هم به شیرین اصولی رسید.اتحادیه و پوست‌اندازی جدیدرست سه ماه پیش از برگزاری انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، اوایل تیرماه 90 مصادف با انتخابات هیات مدیره اتحادیه فناوران رایانه تهران بود تا رقابتی سرسختانه میان دو گروه معارض این تشکل سنتی شکل بگیرد. اجماع فعالان صنف رایانه به رهبری چند تن از اعضای هیات مدیره پیشین فروشگاه‌های کامپیوتری از یک سو و روسای سنتی اتحادیه که اغلب برخاسته از حوزه ماشین‌های اداری بودند در سوی دیگر، به عنوان مبارزان اصلی این انتخابات معرفی شدند.در جناح راست، شهرام شیرمست رئیس هیات مدیره قبلی اتحادیه در کنار همراهان خود قرار داشت که همگی عمدتا از صنف ماشین‌های اداری بودند.در آن سوی میدان، اجماع فعالان صنف رایانه شامل جمع کثیری از معترضان نسبت به عملکرد اتحادیه در دوره گذشته قرار داشت؛ اجماعی که طی چند سال اخیر با هدف تشکیل اتحادیه مستقلی به نام رایانه از میان فروشگاه‌داران پاساژهای معروف تهران تشکیل شده بود و این بار آنها به میدان انتخابات آمده بودند تا ایده‌های خود را پیرامون خانه‌ای ویژه صنف رایانه با نفوذ در هیات مدیره عملی کنند.در کنار این دو قطب، چهره‌های شناخته‌شده و بی‌طرفی همچون احمد علیپور رئیس هیات مدیره گروه شرکت‌های فراسو نیز حضور داشتند که به فراخور جایگاه صنفی توانستند نظرات و برنامه‌های خود را برای شمایل نو اتحادیه و الزامات آن مطرح کنند اما همان‌طور که انتظار می‌رفت پیروز این انتخابات، نمایندگان اجماع فعالان صنف رایانه به همراهی یکی از اعضای هیات مدیره پیشین بود. بر این اساس، سید مهدی میرمهدی تنها عضو بازمانده از هیات مدیره پیشین اتحادیه که در انتخابات بیشترین رای را به خود اختصاص داد در انتخابات داخلی هیات مدیره هم به عنوان رئیس این اتحادیه خبرساز انتخاب شد تا در کنار چهره‌هایی مانند رضا پاک‌ضمیر و اعضایی همچون حسن بیگی، علی منصوری و بابک صالحی، سکاندار این تشکل قدیمی باشد.سندیکا و انتخابات نه‌چندان جدیداواسط دی‌ماه 90، انتخابات هفتمین دوره هیات مدیره سندیکای تولیدکنندگان تجهیزات فناوری اطلاعات با حضور نمایندگان 33 شرکت IT در فضایی بدون حاشیه و سر و صدا برگزار شد تا ماراتن انتخابات صنفی به پایان خود نزدیک شود. این انتخابات که به نوعی متاثر از فضای رقابتی نظام صنفی رایانه‌ای به دلیل حضور چهره‌های مشترکی همچون محمدحسین برخوردار و احمد علیپور بود، بدون رقابت جدی میان فعالان خود خاتمه یافت.
