نام مهم نیست

مهرک محمودی-تجربه اجرایی شدن برنامه‌های پنج‌ساله توسعه‌ای موجب شده ‌است اکثر فعالان به تاثیرگذاری این برنامه توسعه‌ای نیز به دیده شک بنگرند و چندان به برنامه‌هایی که روی کاغذ رویایی به نظر می‌رسند خوش‌بین نباشند. شاید همین دیدگاه موجب شده وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات، دفتر فناوری اطلاعات نهاد ریاست‌جمهوری و دبیرخانه شورای عالی فناوری اطلاعات برای اجرایی شدن مطمئن‌تر قانون برنامه پنجم توسعه دست به تدوین آیین‌نامه‌ای بزنند که تنه به تنه طرح تکفا می‌زند.
با وجودی‌ که طی سال‌های گذشته برنامه‌های زیادی برای توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات تدوین شده اما خروجی این طرح‌ها چندان روشن نیستند. از سویی باید گفت زمانی می‌توان به توسعه‌یافتگی این بخش مطمئن بود که بخش خصوصی فعال در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز هر روز بزرگ و بزرگ‌تر شود اما شواهد نشان می‌دهد بخش خصوصی طی این سال‌ها نه تنها بزرگ‌تر و قدرتمندتر نشده بلکه به دلیل مشکلات اقتصادی که تمامی بخش‌های کشور با آن دست به گریبانند بیش از پیش ضعیف شده ‌است و دیگر به ندرت می‌توان شرکتی را یافت که توان اجرای یک پروژه نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری بزرگ را داشته باشد.
به نظر می‌رسد مجموعه‌های اجرایی و سیاستگذاری حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات به این نتیجه رسیده‌اند که اگر می‌خواهند به بدن نیمه‌جان فناوری اطلاعات و ارتباطات کشوری جانی دمیده شود چاره‌ای ندارند جز اینکه در آیین‌نامه‌ای جداگانه پروژه سازمان اجراکننده، مجری و بودجه مورد نظر آن را مشخص کنند و با تشویق‌هایی که در آن آیین‌نامه پیش‌بینی شده آن را به صورت برنامه‌ای جداگانه از دیگر برنامه‌های دستگاه‌های اجرایی پیش ‌برند؛ درست شبیه طرحی که اوایل دهه 80 تدوین و اجرایی شد و علی‌رغم انتقاداتی که به آن وارد است توانست در آن دوره زمانی بدنه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور را برای مدتی به حرکت درآورد. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد اگر در همان زمان به‌ جای متوقف کردن و به فراموشی سپردن آن طرح برای برطرف کردن ایرادها و انتقادهای وارده به آن تلاش می‌‌کردیم، عملا بازار فناوری اطلاعات با رکود هفت‌ساله مواجه نمی‌شد و امروز هم نیازی نبود عنوان «توسعه کاربردی فناوری اطلاعات» را به «گسترش کاربردی فناوری اطلاعات» تغییر دهیم.