تولید تجهیزات مخابراتی احتیاج به یک زنجیره از تحقیق، توسعه، تولید و استانداردسازی دارد و این زنجیره نیازمند یک دوره پنج‌ساله برای راه‌اندازی است.
ازاین‌رو طی پنج، شش سال گذشته در رابطه با تولید و خودکفایی در زمینه تجهیزات مخابرات تنها به حرف و شعار بسنده شده است. شاید بتوان گفت که به علت عدم جدیت درخصوص تولید داخل، این حرف که آیا داخلی‌ها می‌توانند ضعف پیش‌آمده را پر کنند، حرف گزافی است. در نتیجه کسانی که در سال‌های گذشته، اجازه دادند که شرکت‌های داخلی ضعیف شود، امروز باید جوابگو باشند. نکته قابل توجه اینکه شرکت‌های خارجی، پیشنهادهای زیر قیمت را با هدف تصرف بازار داخل ارایه می‌دهند و زمانی که شرکت‌های رقیب داخلی از دور خارج شدند، کاهش قیمت اولیه را در قیمت لوازم یدکی جبران می‌کنند و این موضوع بارها و بارها در عمل اتفاق افتاده است. تمام شرکت‌های بزرگ چینی تولیدکننده و تامین‌کننده تجهیزات مخابراتی از جمله هوواوی و ZTE، با حمایت دولت‌های‌شان به این جا رسیده‌اند. 15 سال پیش، سهم این شرکت‌های چینی در سیستم‌های مخابراتی جهانی کمتر از یک درصد بود و اصلا عددی نبودند. اما این شرکت‌ها در سایه حمایت‌های دولت‌شان، عرصه و فرصت تکمیل و عرضه محصولات خود را پیدا کردند. هرگز این عرصه به داخلی‌ها داده نشد تا فرصت اصلاح سیستم‌های خود را پیدا کنند؛ در نتیجه شرکت‌های فعال در این زمینه عملا طی دو الی سه سال گذشته کنار گذاشته شدند و متخصصانی که برای آنها کار می‌کردند بیکار شدند. در نتیجه در حال حاضر در حد اینکه بتوانیم سیستم‌های نصب‌شده را روشن و خاموش کنیم، قادر به انجام کار هستیم؛ لوازم یدکی مورد نیاز را نیز با قیمت‌های گزاف، از طریق چند دلال وارد کنیم. نکته دیگر آنکه رقابت کنونی تولیدکنندگان داخلی تجهیزات مخابراتی در ایران در شرایطی است که دولت چین 70 میلیارد دلار خط اعتباری تنها برای توسعه بازار در اختیار شرکت‌های ZTE و هوواوی گذاشته است و این شرکت‌ها طی 15 سال تا این حد رشد کرده‌اند. در چنین شرایطی رقابت شرکت‌های کم‌توان ایرانی با شرکت‌های پرپشتوانه چینی، بسیار غیرمنصفانه است. *علی فتوت احمدی-مدیرعامل گروه تحقیقاتی کاوش کام آسیا
