15/08/1403  
 
شنبه, ۱۰ دی ۱۳۹۰ ۱۱:۲۶ ۲۷۵
طبقه بندی:
  • اخبار سازمان
  • صنفی
چچ
نه به نیابت از خانم مهندس داننده!

نه به نیابت از خانم مهندس داننده!

اشاره:
اول: خانم مهندس در قلمروی تخصصی خودش، زنی «داننده» است. در حوزه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی نیز. به سابقه آشنایی با فعالیت‌های او که معطوف به سال‌های دهه 70 و انجمن شرکت‌های انفورماتیک ایران است، او را همواره زنی صریح، محجوب، اهل مروت با دوست و مدارا با رقیب یافته‌ام. (البته چون با دشمنی طرف نبوده‌ایم نمی‌تواند مصداق دقیق شعر حافظ باشد!) افزون بر اینها، خانم داننده را بیشتر«گوش» یافته‌ام تا «دهان» به ویژه در مواجهه با منتقد. اگرچه به انگیزه‌های فمینیستی، از جلوس او به صندلی رییسی سازمان نصر تهران، بسیار خشنودم، اما با ویژگی‌هایی که در او سراغ دارم، خیال می‌کنم همه ما دوره سوم هیات مدیره سازمان را در کنار او با تجربیات جدیدی از همیاری صنفی خواهیم گذراند.

دوم: مواضع خانم مهندس داننده در گفت و گو با «فناوران» بر دلایل من بر این «تجربیات جدید» می‌افزاید، در عین حال که «مدارا»ی او با «رندی» طرف‌های گفت‌وگو را چندان بر نمی‌تابم. به عنوان یک حرفه‌ای حوزه ICT و یک فعال باسابقه صنفی توجه همکاران ارجمند را جلب می‌کنم به پاسخ‌هایی که می‌شد در کنار خانم مهندس داننده (و نه به نیابت از او) به مخاطبان محترم این “گفت و گو” داد: 
یک، می‌پرسند: “گفتید که اصل را بر شفاف‌سازی گذاشته‌اید و در ویترین شیشه‌ای هستید. ما هم تایید می‌کنیم که اتفاق خوبی است. ولی اگر بخواهیم از طرف دیگر هم به ماجرا نگاه کنیم، شاید گروهی بگویند وقتی صداها کنترل شده از سازمان بیرون می‌آید، شبیه پانتومیم می‌شود. در واقع مخاطب نمی‌فهمد در سازمان چه خبر است، مگر از طریق خبری که از مجرای خود شما بیرون بیاید.”
- منظورتان از مخاطب کیست؟ به مخاطب چه ربطی دارد که بداند در سازمان چه خبر است؟ اگر منظورتان از “مخاطب” همکاران و آحاد صنف است (دقت کنید منظورم فعالان صنفی نیست که مفهومی “تشکیلاتی  است”)، آنها در ساختارها و مکانیزم‌های قابل اعتماد، رفتارها و اقدامات سازمان را رصد می کنند و آثار آن را بر کسب و کارشان می‌بینند و ارزیابی می‌کنند، واکنش نشان می‌دهند، می‌پرسند، پاسخ می‌گیرند و در فرآیندی دموکراتیک با  سازمان در تعاملند. این همکاران آیا به چیزی بیش از این نیازمندند؟ کنجکاوی برای فهمیدن اینکه “در سازمان چه خبر است” با انگیزه‌های غیر کسب و کاری، کار به دست آن مخاطب خواهد داد. توصیه می‌کنم به چنان مخاطبی توجه نکنید!
دو، می‌پرسند: “البته ما به عنوان رسانه فقط دغدغه‌ها را مطرح می‌کنیم. قرار نیست چیزی را ثابت کنیم، شنیده‌ها را می‌گوییم.”
- طرح دغدغه‌ها بر اساس “شنیده‌ها” کار رسانه‌های زرد است. آن هم نه دغدغه‌های رسانه‌ای، که دغدغه‌های نازل مخاطبان سطحی و عوام! شما یک رسانه تخصصی هستید. رسانه تخصصی نه بر اساس “شنیده‌ها” که بر اساس فاکت‌های عینی سخن می‌گوید. حق با شماست. کسی از شما انتظار ندارد که مدعیاتی را ثابت کند، اما انتظار دارد که بلندگوی دغدغه‌ها و شنیده‌های سطحی این و آن نشوید.”
سه، می‌پرسند: “البته مهم است که سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، سازمانی در برگیرنده باشد به گونه‌ای که همه شیوه‌های فکری بخش خصوصی فناوری اطلاعات خود را صاحب حق بدانند و احساس نکنند که در انزوا هستند. اما مدل مدیریتی سازمان، مدل هیات رییسه‌ای است و در حال حاضر هیات رییسه سازمان که متشکل از رییس و دو نایب رییس و خزانه‌دار است،  از اتحاد 15 هستند. این مدل مدیریت ممکن است  این احساس را در جناح دیگر به وجود بیاورد که در تصمیم‌گیری‌ها نقش چندانی ندارد. این موضوع را چگونه مدیریت می‌کنید؟”
- “در برگیرنده” یعنی چه؟ منظورتان “فراگیر” است؟ “فراگیر” به مفهوم “شامل”؟ شامل “همه شیوه‌های فکری”؟ ما نه چنین ادعایی داریم و نه وعده‌اش را داده‌ایم. اگر منظورتان از “دربرگیرنده”، ناظر به تمام حوزه‌های حرفه‌ای ICT است، البته که “دربرگیرنده” هستیم. اصلا اگر یکی از معیارهای “انتخاب” رای‌دهندگان را در انتخابات اخیر، “دربرگیرندگی” بدانیم، نتیجه انتخابات نشان داد که “اتحاد 15”، دربرگیرنده”تر از رقیب تلقی شده است. اصولا به رویکردهای “فراگیر” در معنایی که احتمالا مورد نظر شماست، باید با تردید نگریست. به عنوان یک “جریان” با دیدگاه‌ها و اهدافی مشخص، مورد اعتماد همکاران قرارگرفته و از آنها رای گرفته‌ایم. در هر”مدل مدیریتی”، این حق ماست که پیگیر تحقق اهداف و برنامه‌های‌مان باشیم. احتمالا منظور شما از “همه شیوه‌های فکری” رقیب “پیشنهاد 20” ما در انتخابات اخیر است که به عنوان یک “جریان” در انتخابات از “ اتحاد15  “شکست خورد. حق آنهاست که دقیق‌تر و حساس‌تر از پیش، اقدامات و رفتارهای ما را رصد و نقد کنند. ما برای اینکه مسوول “ انزوای” آنان نباشیم چه باید بکنیم؟ متاسفانه در جامعه ما خیلی وقت‌ها برخورد منطقی با حقوق اکثریت  و اقلیت نمی‌شود. “اقلیت” باید قبول کند که دیدگاه‌ها و رویکردشان به امور مردود شده و رای نیاورده است! تعارف که نداریم. اقلیت محترم، لطف کند و در صحنه حضور داشته باشد، اوضاع را رصد کند، در گفت و گوی مستمر با فعالان صنف در امور صنفی، دلایل رجحان خود را به طور مستمر به رخ بکشد و در فرصت بعدی رای همکاران را بگیرد. همین که در "مدل مدیریتی " من صدای  "همه شیوه‌های فکری " مورد نظر شما در سازمان، شنیده شود، کافی است. مدیریت احساس آن جناح دیگر ربطی به این "مدل مدیریتی " ندارد!
چهار، می‌پرسند: "خواهش می‌کنم راجع ‌‌به آنچه منتشر نشده صحبت نکنید. آنچه اکنون به عنوان برنامه منتشر شده، 95 درصد برنامه‌های اتحاد 15 است."
- بگذارید برای مطایبه از همین ادبیات " پ نه پ " جاری کمک بگیرم. پ نه پ، به عنوان اتحاد15 به انتشار اهداف و برنامه‌های پیشنهاد 20 بپردازیم؟
پنج، می‌پرسند: " مطمئن هستید رای صنف به شما مبتنی بر مطالعه این برنامه بوده است؟ برنامه‌هایی که از سوی اتحاد 15 منتشر شد، برنامه‌های انتخاباتی بوده که بخشی از آن به خاطر جلب رای شعار گونه بود و فکر می‌کنم یک هفته بیشتر روی آن کار نشده بود. آیا اینکه همان برنامه‌های تبلیغاتی، برنامه  عملیاتی صنف شود درست است؟"
- این تردید شما، از همان "همه شیوه‌های فکری " مورد نظرتان می‌آید و  توهینی آشکار به همکارانی است که اهداف و برنامه‌های "اتحاد 15" را برتر دانسته و برگزیدندش ! عده کثیری آدم متخصص و خبره که افزون بر توانمندی‌های تخصصی‌شان، عموما جزو "روشنفکران" کشور هستند، واقعا می‌توانند بدون مطالعه این برنامه، به آنها رای داده باشند؟ در این تردید شما یک "باگ " معرفتی هم وجود دارد!  "برنامه" آن اوراقی که در فضای انتخابات چاپ و بر در و دیوار شهر و رسانه‌ها، منتشر می‌شود نیست. "برنامه " یک فرآیند است نه یک پدیده! (این سابقه پیشین تا روز پسین باشد)
شش، می‌پرسند: "...ایرادی که دور قبل به رییس سازمان می‌گرفتند این بود که وی دخالت زیادی در امور دارد. البته آقای رحمتی در پاسخ به این مورد گفتند؛ من دیکتاتور نبودم ولی با حساسیت خیلی زیاد کارها را دنبال می‌کردم که به نظر می‌رسید دخالتم زیاد است. شما در این مدت دو ماهه فعالیت‌تان  را از این نظر چگونه ارزیابی می‌کنید...؟"
 - از کلمه رسایی استفاده می‌کنید! "ایراد" ! چه کسانی ایراد می‌گرفتند؟ می‌توان خیلی رندانه به شما پاسخ داد که آن دیدگاه ایرادگیر تمام توان اخلاقی و غیر اخلاقی‌اش را در همین انتخابات اخیر به کار گرفت تا مدیریت سازمان را در اختیار بگیرد اما موفق نشد. حتی تا جایی پیش رفت که وعده دهد در سازمان مورد نظر آنان "خط قرمز"ی وجود نخواهد داشت! اگرچه حالا می‌توان این نتیجه را گرفت که همان "مدل مدیریتی رحمتی" برنده شده و ادامه هم خواهد یافت و... اما چنین نیست. در وضعیتی توسعه نیافته که احزاب و سازمان‌های سیاسی، مستعد " کاروکاسبی" و NGO‌ها و سازمان‌های غیرسیاسی، مستعد "کارسیاسی" اند، باید بسیار هشیارانه عمل کرد، به ویژه در کشوری که هم فعالیت‌های سیاسی و حزبی هنوز در دوران نابالغی است و هم فعالیت‌های مردمی و ان جی اوئی !
هفت، می‌پرسند:"حساسیت‌هایی به وجود آمده مبنی بر اینکه خانم داننده سعی می‌کند مسایل را کانالیزه کند.  به طور مثال قبل از جلسه کمیسیون‌ها با رییس کمیسیون جلسه می‌گذارد..."
- این "حساسیت‌هایی که به وجود آمده " از جنس همان "ایرادها" ست. نگرانش نباشید. این ویترین شیشه‌ای، به این معنا نیست که فقط از آن دیده می‌شویم، به این معنی هم هست که دیگران را هم
 از این تو می‌بینیم! 
* ناصر شاکر حسینی، عضو کمیسیون نرم افزار سازمان نصر تهران

فناوران: از آقای شاکرحسینی سپاسگزاریم که مطالب را به دقت و "واو به واو" مطالعه می‌کنند و در مواقعی که لزوم‌اش را احساس کنند، دست به قلم می‌شوند. حتی اگر ندانیم چطور و در چه مواقعی خطیر بودن شرایط را برای پاسخگویی تشخیص می‌دهند، دوست داریم اهالی صنف همه به این شکل به اتفاقات صنف‌شان حساس باشند.
اما اجازه بدهید در مورد "رندی"‌هایی که ایشان برنتافته‌اند و در مقام پاسخ برآمده‌اند، فردا با شما اهالی صنف سخن بگوییم.

منبع:
آدرس کوتاه شده: