اولویت‌های کشور ما هیچ‌گاه پیرامون IT نبوده است

این اعتراض‌ها در حالی ادامه  داشت که به باور فعالان صنف، وزارت ارتباطات طی این مدت نسبت به سیاست‌های دولت درخصوصIT   و انتقادهای بخش خصوصی بی تفاوت بوده است. در میان هیاهوی رسانه‌ای که نسبت به این ممنوعیت به راه افتاده بود، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای به عنوان بزرگترین تشکل صنفی فاوا به روال سابق،همچنان  تللش کرد مواضع انتقادی خود را با چراغی خاموش جلو برد. در خصوص این سیاست سازمان و مواضعش با آزاده داننده رئیس شورای مرکزی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور گفتگوی کوتاهی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
واکنش نظام صنفی رایانه‌ای دربرابر ممنوعیت واردات رایانه‌ و قطع ثبت و سفارش این کالاها چه بود؟
به محض ممنوع شدن واردات، سازمان پیگیری‌ها و مکاتبات لازم را با وزارت ارتباطات و دفتر ریاست جمهوری انجام داد؛ ما برای رفع موانع کسب و کار همچنان به تلاشمان ادامه می‌دهیم. البته باید به این نکته توجه کرد که صنف ما پیش از این ممنوعیت هم به دلیل نوسان ارز قادر به انجام ثبت و سفارش نبود؛ بنابراین این اتفاق هم چندان مانع جدیدی محسوب نمی‌شد.
فکر نمی‌کنید در این شرایط از نظام صنفی رایانه‌ای به عنوان بزرگترین تشکل مردم نهاد فناوری اطلاعات انتظار می‌رود اقدامات فراتر از مکاتبات انجام دهد؟
اگر منطقی نگاه کنیم متوجه می‌شویم اولویت‌های کشور ما پیرامون محورهایی به غیر از IT است و در تصمیم‌گیری‌های کلان دولت، به این موضوع توجه نشده است. نمایندگان صنف همچون سازمان نظام صنفی رایانه‌ای نیز وظایف و تلاش خود را تا به امروز انجام داده اما تا زمانی که جایگاه فناوری اطلاعات در نقشه راه کشور به درستی مشخص نشود چگونه می‌توان از تشکل‌های صنفی انتظار معجزه داشت.
از دید شما موضع وزارت ارتباطات به عنوان حامی و مسئول ICT کشور در برابر این محرومیت انفعالی نبوده است؟
ما معتقد نیستیم که وزارت ارتباطات در این زمینه کاری انجام نداده یا نمی گوییم که موضع آنها خاموش بوده است درواقع نکته اینجاست که اگر اقدامی هم از سمت آنها صورت گرفته  نتیجه‌ای حاصل نکرده است.
اما نگاهی به سکوت آنها در برابر جریان اولویت‌بندی ارزی نشان می‌دهد که اساسا کسب و کار فناوری اطلاعات کمتر  جزو دغدغه‌های آنها بوده است...
ما بارها برای این وزارتخانه و به ویژه سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور نامه نوشتیم؛ مسایل و مشکلات شرکت‌ها را مطرح کردیم و بعید می‌دانیم آنها نسبت به این مسایل بی‌توجه بوده‌اند.